زگیل یا تب‌خال تناسلی، یک ضایعه‌ی پوستی واگیردار است که به‌ صورت رشد گوشتی پیش‌رونده بر روی آلت تناسلی و یا مقعد دیده ‌شده و شامل بافت‌های لیفی با رشد بیش ‌از حد بوده که با یک اپیتلیوم (پوشش خارجی) ضخیم پوشیده شده است.

زگیل تناسلی در اثر تماس جنسی با یک فرد ناقل ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد شده و معمولاً خوش‌خیم است. البته در برخی از موارد، این زگیل‌ها پتانسیل تبدیل به نوع بدخیم (سرطانی) را دارند.

علائم تب‌خال آلت تناسلی

علائم شایع زگیل تناسلی عبارت‌اند از:

• برآمدگی‌های همرنگ گوشت و نرم در برابر لمس بر روی پوست که ممکن است همانند سطح گل‌کلم به نظر برسند.
• این زگیل‌ها معمولاً در بیش از یک ناحیه رشد کرده و ممکن است حالت خوشه‌ای به خود بگیرند.
• زگیل‌های تناسلی معمولاً درد ایجاد نمی‌کنند ولی احساس خارش دیده می‌شود.
• زگیل‌ها و تب‌خال‌های تناسلی ممکن است بر روی فرج، در داخل واژن، گردن رحم، آلت تناسلی، مقعد و یا درون میز‌راه ایجاد شوند.
• ممکن است (البته به ‌احتمال کم) این زگیل‌ها در درون دهان، بر روی لب‌ها، زبان و کام و یا در درون گلو ایجاد شوند.
• زگیل‌های تناسلی معمولاً 6 هفته تا 6 ماه پس از آلوده شدن فرد ایجاد می‌شوند که ممکن است این زمان طولانی‌تر شود.
• این تب‌خال‌ها معمولاً به هنگامی‌که فرد باردار بوده و یا دستگاه ایمنی بدن او به دلایل زیر ضعیف شده باشد، سریع‌تر رشد می‌کنند:
  • شیمی‌درمانی
  • دیابت
  • ایدز
  • بیماری هوچکین
  • استفاده از داروهای سرکوب‌کننده‌ی دستگاه ایمنی پس‌ از انجام عمل پیوند عضو

علل ایجاد زگیل‌های تناسلی

زگیل‌های تناسلی همانند دیگر زگیل‌ها، توسط انواع مختلفی از ویروس پاپیلومای انسانی که به لایه‌های سطحی پوست حمله می‌کند ایجاد می‌شوند.

بیش از 100 نوع ویروس پاپیلومای انسانی شناخته ‌شده‌اند که می‌توانند موجب ایجاد زگیل شوند ولی تنها تعداد کمی از انواع این ویروس می‌توانند زگیل‌ها تناسلی را ایجاد کنند.

آن دسته از ویروس‌هایی که موجب ایجاد زگیل‌های تناسلی می‌شوند، برخلاف دیگر ویروس‌های پاپیلومای تولید کننده‌ی زگیل در انسان، به شدت واگیردار بوده و از طریق تماس جنسی با فرد آلوده منتشر می‌شوند.

تخمین زده می‌شود که تا 65 درصد از افرادی که با فرد آلوده به این ویروس تماس جنسی دارند، به آن آلوده‌ شده و در بدن آن‌ها زگیل تولید می‌شود.

زگیل‌های تناسلی معمولاً 3 ماه پس از آلوده شدن فرد ظاهر می‌شوند – با این‌ حال در برخی از موارد، ممکن است تا چندین سال نشانه‌ای از این زگیل‌ها وجود نداشته باشد.

در حدود 79 میلیون آمریکایی در حال حاضر به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا هستند که سالانه در حدود 14 میلیون نفر به این آمار افزوده می‌شود.

عوامل خطر برای زگیل و تب‌خال تناسلی

• تماس جنسی محافظت نشده
• تماس جنسی محافظت نشده با افراد مختلف
• برقراری رابطه‌ی جنسی با فردی که سابقه‌ی جنسی مشخصی ندارد.
• رابطه‌ی جنسی دهانی، موجب افزایش خطر ایجاد زگیل‌های تناسلی در دهان و گلو می‌شو.د
• شروع روابط جنسی در سنین پایین
• استرس داشتن و ابتلا به دیگر عفونت‌های ویروسی (مانند ایدز و یا هرپس)

عوارض زگیل‌های تناسلی

سرطان. عفونت ویروس پاپیلومای انسانی، با سرطان گردن رحم، فرج، مقعد و آلت تناسلی رابطه‌ی مستقیم دارد. البته تمامی موارد ابتلا به این ویروس منجر به ایجاد سرطان نمی‌شوند ولی به‌ منظور حفظ بلندمدت سلامت، ضروری است تا خانم‌ها به‌طور مرتب تست پاپ اسمیر را انجام دهند.

مشکلات مربوط به بارداری. به ‌احتمال بسیار کم، این خطر وجود دارد که در صورت زایمان مادر مبتلا به زگیل تناسلی، نوزاد نیز درون گلوی خود این زگیل‌ها را داشته باشد. همچنین، تغییرات هورمونی در دوره‌ی بارداری ممکن است باعث رشد سریع، خونریزی و یا افزایش تعداد زگیل‌های تناسلی شود.

تشخیص زگیل‌های تناسلی

خانم‌ها. زگیل‌های تناسلی ممکن است بر روی فرج (لب‌های واژن) گردن رحم (قسمت ورودی رحم)، بالای ران‌ها، درون واژن، بر روی مقعد و یا در درون آن وجود داشته باشند.

آقایان. زگیل‌های تناسلی ممکن است بر روی آلت تناسلی، کیسه‌ی بیضه، میزراه (راه خروج ادرار)، بالای ران‌ها، بر روی مقعد و یا در درون آن دیده شوند.

بیمار باید برای تائید تشخیص مبنی بر وجود زگیل‌های تناسلی، تحت معاینه‌ی پزشک قرار بگیرد. افراد باید در موارد زیر به پزشک مراجعه کنند:

• علائم زگیل تناسلی در فرد و یا همسر او دیده شد.
• فرد اخیراً با فرد جدیدی تماس جنسی محافظت نشده داشته.
• فرد و یا همسر او با فرد دیگری تماس جنسی محافظت نشده داشته.
• همسر فرد به او بگوید که به بیماری‌های مقاربتی مبتلاست.
• خود فرد به بیماری‌های مقاربتی مبتلا باشد.
• فرد باردار باشد.
• فرد سعی در باردارشدن داشته باشد.

پزشک در صورت محسوس بودن زگیل‌های تناسلی می‌تواند وجود آن‌ها را تشخیص دهد. در معاینه‌ی فیزیکی ممکن است پزشک درون مقعد یا واژن را مشاهده کند. در موارد خاص، ممکن است از زگیل بافت‌برداری شود.

در برخی از مواقع، حتی اگر هیچ زگیلی کشف نشد، پزشک یا پرستار از بیمار می‌خواهند تا در زمانی دیگر دوباره برای معاینه بازگردد. زگیل‌های محسوس ممکن است بلافاصله پس از آلوده شدن خود را نشان ندهند.

درمان زگیل‌های تناسلی

روش مورد استفاده برای درمان تب‌خال تناسلی، به شدت عفونت بستگی دارد. شدت عفونت از روی مواردی چون اندازه، حجم و بافت زگیل‌ها مشخص می‌شود.

دو داروی معرفی‌شده در زیر می‌توانند برای درمان زگیل مؤثر باشند:

• وارتیکون (پودوفیلوتوکسین) برای درمان زگیل‌های گوشتی کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به‌صورت فیزیکی زگیل را می‌سوزاند. در این روش معمولاً از بین رفتن زگیل‌ها در حدود یک ماه (و یا بیشتر) زمان نیاز دارد که پس ‌از آن نیز زگیل‌ها به‌ احتمال ‌زیاد باز می‌گردند.
• آلدارا (ایمی کیمود) نوعی کرم برای درمان زگیل تناسلی است که برای زگیل‌های بزرگ‌تر استفاده می‌شود. نحوه‌ی عمل این دارو، به‌طوری است که با تقویت دستگاه ایمنی بدن، فرد را در نابودی زگیل و همچنین مبارزه با ویروس پاپیلومای انسانی یاری می‌کند. این روش درمانی ممکن است به هفته‌ها و یا ماه‌ها زمان احتیاج داشته باشد ولی احتمال بازگشت زگیل‌های از بین رفته با کمک این روش کمتر است.

در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز باشد تا زگیل‌ها به‌صورت فیزیکی برداشته شوند:

کرایوتراپی

در این روش زگیل را به وسیله‌ی نیتروژن مایع یا یخ خشک منجمد می‌کنند. این کار موجب باز شدن غشاهای خارجی زگیل از یکدیگر و در نتیجه مردن سلول‌های زگیل می‌شود. بهبود پوست پس‌ از انجام کرایوتراپی ممکن است تا 3 هفته زمان نیاز داشته باشد که بهتر است تا بهبودی کامل، از رابطه‌ی جنسی پرهیز کرد.

قطع

در این روش، با استفاده از بی‌حسی موضعی، زگیل را با تیغ بریده و سپس زخم به‌جا مانده را بخیه می‌زنند. این روش برای زگیل‌های ریز و درشت سفت‌شده و با هدف جلوگیری از باقی ماندن جای زخم انجام می‌شود.

جراحی الکتریکی

این روش یک راه درمانی برای زگیل‌های بزرگ است که به روش‌های درمانی دیگر پاسخی نداده‌اند. در این روش یک حلقه‌ی فلزی به دور زگیل انداخته ‌شده و با عبور جریان الکتریکی از این حلقه، ریشه‌ی زگیل سوزانده می‌شود. از آنجایی‌که این روش می‌تواند دردناک باشد، از داروهای بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن بدن از ناحیه‌ی کمر به پایین استفاده‌شده و یا فرد تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد.

جراحی لیزری

از این روش برای از بین بردن زگیل‌های بزرگ‌تر که دسترسی به آن‌ها با روش‌های دیگر دشوار است استفاده می‌شود. برای مثال زگیل‌هایی که در عمق میزراه و یا مقعد قرار دارند. این روش برای خانم‌های بارداری که به دارودرمانی پاسخی نداده‌اند نیز استفاده می‌شود. در این روش، زگیل‌ها به معنی واقعی کلمه به‌وسیله‌ی لیزر سوزانده می‌شوند. بسته به وسعت عمل انجام‌شده، می‌توان این عمل را به کمک داروهای بی‌حسی موضعی و یا تحت بیهوشی عمومی به انجام رساند.